เธอ

อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กัน

และทุกครั้งหัวใจฉันยังคงไหวหวั่นกับความท­รงจำ

นึกถึงครั้งแรกเราพบกัน เธอและฉันไม่เคยต้องไกล

ในวันนี้ฉันต้องเผชิญความไหวสั่นอยู่ภายใน­ใจ

กลัวการที่เราไกลกัน กลัวว่าใจจะเปลี่ยนผ่านไป

ฝนพรำเปรียบเหมือนครั้งฉันพบเธอ

แววตาของเธอยังคงติดตรึงในใจไม่ลืม

รักเรายังไม่เก่าลงใช่ไหมหรือกาลเวลาหมุนไ­ป

เปลี่ยนใจเธอเป็นอีกดวง

(*) เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล

เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน

รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร

น้ำตามันยังไหลออกมา

หยาดน้ำค้างในยามเช้า กับลมหนาวจับใจ

สายลมโชยอ่อน พัดพาคามรักฉันไป ส่งถึงใจเธอที

(*) เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล

เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน

รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร

น้ำตามันยังไหลออกมา

กาลเวลาอาจทำให้ใจคนเราเปลี่ยนผันในวันต้อ­งไกล

แต่ฉันยังคงมีแต่เธออยู่ในหัวใจเสมอ

(*) เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล

เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน

รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร

น้ำตามันยังไหลออกมา

เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร

น้ำตามันยังไหลออกมา