Águas Passadas

Sei que os dias hão-de dar-me a paz que eu quero

Sei que as horas hão-de ser menos pesadas

E que as noites em secreto desespero

Hão-de ser recordações, águas passadas

Sei que tudo tem um fim, e o fim de tudo

É o tudo que me resta por viver

E o teu olhar inquieto, onde me iludo

É o desvio da minh’alma a se perder

Sei que sempre que te sei em outros braços

Há um punhal a atravessar todo o meu ser

Os meus olhos a alongarem-se num traço

São o espelho da minh’alma a não querer ver

Sei no entanto, que há uma luz no horizonte

Que antevejo, entre lágrimas resignadas

Que esta história, seja a história onde se conte

O que um dia em mim serão águas passadas

Znam dni, które dadzą spokój, jaki zechcę

Znam godziny, które będą też mniej trudne

Które noce są w rozpaczy potajemnej

Wód przeszłości wspomnieniami będą mi one

Wiem, że wszystko ma swój koniec, ten jest wszystkim

I jest wszystko, co by żyć mi pozostawi

Gdzieś uwodzi twe spojrzenie niespokojne

Z rezygnacją mojej duszy, kiedy ją traci

Wiem, co zawsze, zawsze wiesz w ramionach innych

Że jest sztylet, co przecina wszystko we mnie

Moje oczy są utkwione w jednej linii

Są zwierciadłem mojej duszy, a nie chcą widzieć

Wiem jednakże, światło jest na horyzoncie

Które widzę między łzami rezygnacji

Ta historia, co się liczy w tej historii

Jaki będzie we mnie dzień wspomnień wodami