แดดลมฝน

ดาว บนฟ้านับร้อยพัน

รู้ไหมฉันจำดวงดาวทุกดวง ที่เรานับพร้อมกัน

อุ่นไอนั้น จากตะวันแสนไกล

อาจอยู่ไม่นานเท่าความอบอุ่น ที่เธอซบตรงไหล่

มีดอกไม้บาน ที่ปลายโค้งรุ้งนั้น

ที่เราเห็นนั้นสวยงาม

แต่ทุกๆอย่าง ไม่อยู่ไปจนนิรันดร์

กี่ปลายทางที่เราผ่านพ้น

กี่ถนนที่เดินทางไกล

กี่ความฝันยังมีเปลี่ยน

แต่เธอไม่ทิ้งกันไป

กี่ความจำเคยทำหล่นหาย

กี่ใบไม้ร่วงโรยบนทาง

มีเพียงรักของเราที่ไม่เคยทิ้งไปไม่มีห่าง

เป็นอย่างนั้นไปอีกแสนนาน

ลมพาคลื่นมาไกล

ไม่อาจพัดกลืนวันคืนของเรา ให้เลือนไปเหมือนพื้นทราย

ใต้ดวงจันทร์ กลางท้องฟ้าดาวพราย

ดั่งบนโลกนี้มีเพียงสองเรา เท่านั้นที่ครอบครองได้

จะมีฟ้าคราม ยามเมื่อรุ่งสาง

จะกอดเธอจนสว่าง

และทุกๆอย่างจะอยู่ไปจนนิรันดร์

กี่ปลายทางที่เราผ่านพ้น

กี่ถนนที่เดินทางไกล

กี่ความฝันยังมีเปลี่ยน

แต่เธอไม่ทิ้งกันไป

กี่ความจำเคยทำหล่นหาย

กี่ใบไม้ร่วงโรยบนทาง

มีเพียงรักของเราที่ไม่เคยทิ้งไปไม่มีห่าง

เป็นอย่างนั้นไปอีกแสนนาน

กี่ปลายทางที่เราผ่านพ้น

กี่ถนนที่เดินทางไกล

กี่ความฝันยังมีเปลี่ยน

แต่เธอไม่ทิ้งกันไป

กี่ความจำเคยทำหล่นหาย

กี่ใบไม้ร่วงโรยบนทาง

มีเพียงรักของเราที่ไม่เคยทิ้งไปไม่มีห่าง

เป็นอย่างนั้นไปอีกแสนนาน

กี่ความจำเคยทำหล่นหาย

กี่ใบไม้ร่วงโรยบนทาง

มีเพียงรักของเราที่ไม่เคยทิ้งไปไม่มีห่าง

เป็นอย่างนั้นไปอีกแสนนาน