Jeszcze Sie Tam Zagiel Bieli

【波兰语】Wyszły kobiety na morski piach,

stanęły nad wielką wodą,

stare, młode, całe we łzach...

I z wiatrem leciały od lądu, bezradne i mokre od łez,

spojrzenia aż po horyzontu jasny kres...

Jeszcze się tam żagiel bieli, chłopców, którzy odpłynęli,

nadzieja wciąż w serc kapeli na werbelku cicho gra...

Wrosły kobiety w nadmorski brzeg,

w czekaniu swym i cierpieniu, jak kamienie, tnąc fali bieg.

I z wiatrem leciało od lądu milczenie ich oczu i rąk,

daleko, aż po horyzontu jasny krąg...

Jeszcze się tam żagiel bieli, chłopców, którzy odpłynęli,

nadzieja wciąż w serc kapeli na werbelku cicho gra,

bo męska rzecz być daleko, a kobieca - wiernie czekać,

aż zrodzi się pod powieką inna łza, radości łza.

Męska rzecz - dognać w biegu i uśmierzyć grzywy fal...

Nasza rzecz - stać na brzegu, stać i wierzyć i patrzeć w dal...

Jeszcze się tam żagiel bieli, chłopców, którzy odpłynęli,

nadzieja wciąż w serc kapeli na werbelku cicho gra,

bo męska rzecz być daleko, a kobieca - wiernie czekać,

aż zrodzi się pod powieką inna łza, radości łza.

Bo męska rzecz być daleko, a kobieca - wiernie czekać,

aż zrodzi się pod powieką inna łza, radości łza.