As Certezas Do Meu Mais Brilhante Amor

As certezas do meu mais brilhante amor

Vou acender, que amanhã não há luar

E eu colherei do pirilampo um só fulgor

Que me perdoe o bom bichinho de o roubar

Assobiando as melodias mais bonitas

E das cidades descrevendo o que já vi

Homens e fósseis e seus gestos como escritas

Do bem e do mal, a paz a calma e frenesi

Se estou sozinho é num beco que me encontro

Vou porta a porta perguntando a quem me viu

Se ali morei, se eu era o mesmo e em que ponto

O meu desejo fez as malas e fugiu

Assobiando a melodia mais bonita

A da certeza do meu mais brilhante amor

Da sensação de entre as demais a favorita

Que é ver a rosa com o tempo a ganhar cor

Assobiando as melodias mais brilhantes

Como o brilhante da certeza de um amor

Como o rubi mais precioso entre os restantes

Que é o da meiguice alternando com ardor

Não negarei ficar assim nesta beleza

Assobiando as melodias mais fugazes

Não é possível nem é simples, com certeza

Mas é vontade que me dá do que me fazes

Pewniki moich najbardziej błyskotliwych uczuć

Zapaliłam światło, bo jutro nie ma światła księżyca

Zbiorę poświatę robaczka (świętojańskiego)

Który mi, dobre zwierzę, wybaczy tę kradzież

Gwizdanie najpiękniejszych melodii

i opisywane miasta, jakie już zobaczyłam

ludzi i twarze i gesty zapisane jako

dobro i zło, cisza, spokój, szał

Jeśli jestem sama, to jakbym spotkała się w ślepej uliczce

Idę od drzwi do drzwi pytając, kto mnie widział

Jeżeli tam żyłam, jeśli byłam taka sama i, w którym punkcie

Spakował moje pragnienie do walizek i uciekł

Gwizdanie melodii najpiękniejszej

Jest z pewnością moim najbłyskotliwszym uczuciem

O doznaniu, pośród innych ulubionych

Żeby wiedzieć o róży z czasem wzmacniającej kolor

Gwizdanie melodii najbardziej błyskotliwych

Jak błyskotliwa jest pewność w miłości

Jak rubin, najcenniejszy między pozostałymi

Który ja także chcę żarliwie zmieniać

Nie muszę znajdować w ten sposób piękna

Gwizdanie melodii bardziej ulotnych

Nie jest możliwe, nie jest proste, z pewnością

Lecz jest ochota, którą mi daje to, co tworzysz