Let it go

หิมะสีขาวเป็นประกายในราตรีไม่มีรอยเท้ายามที่มอง

ในดินแดนอ้างว้างร้างผู้คนมีเพียงเรานี้ที่ครอบครอง

ยังมีพายุซ่อนอยู่ภายในหมุนวนเวียนว่าย

ถึงต้านทานเท่าไหร่ฉันก็ห้ามไม่ได้

อย่าเปิดใจไปอย่าให้เขาเห็น

ต้องเป็นคนดีอย่างที่เขาสอนให้เป็น

ปกปิดในใจอย่าให้เขารู้

สุดท้ายก็รู้...

ปล่อยมันไปอย่างที่เป็น

ไม่อาจจะเก็บอีกต่อไป

ปล่อยออกมาเลิกซ่อนเร้น

เดินกลับหลังหมดสิ้นเยื่อใย

ฉันไม่กลัวปล่อยให้เขาพูดไป

พัดให้โหมกระหน่ำความหนาวไม่ทำให้เดือดร้อนซักเท่าไหร่

มองอะไรยามไกลห่างกลับเห็นเล็กลงไปเลย

ความหวั่นไหวที่คอยเข้าครอบงำกลับทำไม่ได้ดังเคย

สิ่งใหม่ยังรอให้ลองให้รู้

จะไปสุดทางให้ใครได้ดู

ฉีกกฏซ้ำๆเลือกทำสิ่งใดอย่างใจ

ปล่อยมันไปอย่างที่เป็น

เชื่อมใจไปกับลมและฟ้า

ปล่อยออกมาเลิกซ่อนเร้น

เผชิญมันด้วยความกล้า

ฉันจะยืนตรงนี้เรื่อยไป

พัดให้โหมกระหน่ำ

พลังในการล่องลมลอยฟ้าลงมาสู่ดิน

พลังในใจแทรกในเกล็ดน้ำแข็งล้อมรอบกายไม่สิ้น

ผลึกความคิดผุดเป็นเกล็ดใสไร้ความกังขา

ไม่ขอคิดหวนคืนไปความหลังไม่อาจคืนมา

เป็นตัวเราอย่างที่เป็น

ขอทะยานยังตะวันส่องฟ้า

ปล่อยออกมาเลิกซ่อนเร้น

เด็กดีไม่เห็นมีค่า

ฉันจะยืนเด่นในแสงแรงกล้า

พัดกระหน่ำเข้าไป

ความหนาวไม่ทำให้เดือดร้อนซักเท่าไหร่