อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ

รู้ว่าขอบ่อย บ่อยจนเกินเข้าใจ

อยู่นานนานได้ไหม มาหากันบ้างสิ ฮืม

ทั้งที่รู้อยู่ ว่ามันดูไม่ดี

แต่ความเหงาชนะทุกที อยากให้เธอเข้าใจ

กลัวทุกอย่าง หวาดระแวงมันไปทุกอย่าง

เธอยิ่งห่าง ยิ่งโหดร้าย

อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่ง คิดถึงเธอ

รอคอยจนเพ้อ จนเหนื่อยจะขาดใจ

อยู่กับคำว่าเหงา โว้โฮ ฉันกลัวเงา แห่งความหวั่นไหว

ได้ยินแต่เสียงหัวใจ มันตะโกนใส่ร้าย ว่าเธอไม่รักกัน

รู้ว่าเธอเหนื่อย เหนื่อยกับฉันทุกวัน

เหนื่อยกับความรำคาญ ผู้หญิงขี้เหงาไป ฮืม

คิดถึงเธอบ่อย บ่อยเท่าลมหายใจ

อยู่คนเดียวก็ฟุ้งซ่านไป มันหลับตาไม่ลง

กลัวทุกอย่าง หวาดระแวงมันไปทุกอย่าง

เธอยิ่งห่าง ยิ่งโหดร้าย

อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่ง คิดถึงเธอ

รอคอยจนเพ้อ จนเหนื่อยจะขาดใจ

อยู่กับคำว่าเหงา โว้โฮ ฉันกลัวเงา แห่งความหวั่นไหว

ได้ยินแต่เสียงหัวใจ มันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอ

ไปอยู่กับใคร ไปทำอะไร โว้ โว

ทิ้งให้คนอ่อนไหว กอดความคิดถึง

จนนอนหลับไป กับใจปวดร้าว

อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่ง คิดถึงเธอ

รอคอยจนเพ้อ จนเหนื่อยจะขาดใจ

อยู่กับคำว่าเหงา โว้โฮ ฉันกลัวเงา แห่งความหวั่นไหว

ได้ยินแต่เสียงหัวใจ มันตะโกนใส่ร้าย ว่าเธอไม่รักกัน

ได้ยินแต่เสียงหัวใจ ถามว่าเธออยู่ไหน ทำไม ถึงไม่มา