อัลไซเมอร์

บางครั้งก็จำได้ บางครั้งก็จำไม่ได้ ทีเราถาม

เขาก็ ถามคำเขาก็ตอบคำนะ

บางครั้งเขาก็ ถามว่า เป็นใครล่ะ เขาก็ถามว่าเป็นใคร

ก็บอกเขา ลูกหลานนี้ จำไม่ได้

ยายเปิดประตูรั้วออกไปเลย เดินออกไปเลยอะ

แล้วเราก็วิ่งตามคุณยาย

ก็เลยต้องล็อครั้วแล้วก็ต้องคอยระวัง

จะหวีผม แต่งตัว เสื้อต้องรีดเรียบ แล้วก็แต่งเข้าชุดกันด้วย

สีต้องแมทกัน เป๋านี้ต้องนั้น แล้วก็เดินอยู่ในบ้านนี้แหละ

ชอบเปิดตู้เย็น เปิดไปดูมีอะไรบ้าง มีอะไร

เปิดจนมันร้องอยู่ ห้า หก รอบอะ

ก็จะไปยืนคอยให้เขามีความสุขกับการเปิดตู้เย็น

เปิดเตาแก๊สลืมปิดวาล์วน้ำ ออกจากบ้านโดยลืมจุดหมาย

อิ่มหรือหิวบ้างทีไม่รู้ คนตรงหน้าเลอะเลือนว่าใคร

ลืมกับหลงเรื่องราวเป็นร้อย ปล่อยลืมบ้างบางทีก็คลาย

เพราะวันสุดท้าย…จะเหลืออะไรให้จำ

ถามเขากินข้าวยัง ยังไม่ได้กินเลยนะ ตั้งแต่เช้าเลยอะ

ก็เห็นว่า แก่บอกกับลุงว่ากินแล้สไงละ ยัง ยังไม่ได้กินเลย

แล้วก็เปิดน้ำล้างมือเพราะชอบเป็นคนสะอาด

ประจำต้องคอยตามปิด อย่าไปปิดต่อหน้านะ

เพราะว่ามันหมายถึงดูถูกฉัน

เราต้องไปคอยดูแลพวกเนี่ย ที่เป็นอย่างเงี่ย เราก็ต้องมาช่วยดู

จู่ๆจะออกบ้านตอนเช้า เดินไปไหนก็ไม่รู้ แล้วเขาก็กลับมา

แล้วผมถามเขาว่า แล้วเองไปไหนมา พีชายผมบอกว่า

ไปไหว้ศาลพ่อตาที่ลพบุรี

แล้วมันจะไปไหว้ได้อย่างไง อยู่ที่ปทุมธานี เดินไปได้อย่างไง

เปิดเตาแก๊สลืมปิดวาล์วน้ำ ออกจากบ้านโดยลืมจุดหมาย

อิ่มหรือหิวบ้างทีไม่รู้ คนตรงหน้าเลอะเลือนว่าใคร

ลืมกับหลงเรื่องราวเป็นร้อย ปล่อยลืมบ้างบางทีก็คลาย

เพราะวันสุดท้าย…จะเหลืออะไรให้จำ

เขามีความสุขของเขาน่าจะบอกให้

แต่เราอะไปเกณฑ์เขาว่าต้องอย่างงั้นต้องอย่างนี้

แต่ถ้าให้เขาอยู่ในโลกของเขาอะ เขาก็แฮบปี้ของเขาเนอะ

เราอย่าไปคาดหวังอะไรให้เขาเป็นอย่างเรา

แต่ให้เขามีความสุขตรงนั้น ที่เขาอยู่ โอเคแล้ว