แรม

ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นสิ้นแสงฟ้าก็มืดมิด

จันทร์ดวงหนึ่งหายไป

พร้อมใจที่เปลี่ยวเหงา

ในค่ำคืนที่เมฆนั้นยิ่งครึ้มมันไม่มีดาว

ใจดวงหนึ่งเหงาจัง

เฝ้ารอในความมืดมน

ใจคงยังรอคอยนับวันให้ถึงคืนเพ็ญ

รอบางคนที่เป็นดั่งแสงจันทราที่หายไป

ยังคงจะรอรักนั้นอยู่ไหน

ฟ้าคืนนี้ไม่มีจันทร์

มันไม่มีแสงดาวดวงใด

ในคืนเดือนแรมรักแรมไกล

อยู่ที่ใดรู้ไหมว่าฉันเหงาใจ

ในคืนแรม

ในค่ำคืนนี้รักไปอยู่ไหนรอด้วยใจเฉา

ใจดวงหนึ่งเหงาจัง

เฝ้ารอในความมืดมน

ใจคงยังรอคอยนับวันให้ถึงคืนเพ็ญ

รอบางคนที่เป็นดั่งแสงจันทราที่หายไป

ยังคงจะรอรักนั้นอยู่ไหน

ฟ้าคืนนี้ไม่มีจันทร์

มันไม่มีแสงดาวดวงใด

ในคืนเดือนแรมรักแรมไกล

อยู่ที่ใดรู้ไหมว่าฉันเหงาใจ

ในคืนแรม

ก็รู้ว่าวันหนึ่งคงจะถึงคืนเพ็ญ

แต่มันเนิ่นนานเกินไปไหม

อยากพ้นคืนแรมนี้ไปสักทีได้ไหม

ได้ไหม

ยังคงจะรอรักนั้นอยู่ไหน

ฟ้าคืนนี้ไม่มีจันทร์

มันไม่มีแสงดาวดวงใด

ในคืนเดือนแรมรักแรมไกล

อยู่ที่ใดรู้ไหมว่าฉันเหงาใจ

ยังคงจะรอรักนั้นอยู่ไหน

ฟ้าคืนนี้ไม่มีจันทร์

มันไม่มีแสงดาวดวงใด

ในคืนเดือนแรมรักแรมไกล

อยู่ที่ใดรู้ไหมว่าฉันเหงาใจ

ในคืนแรม