Kreski

Wiem, wiem, teraz szczęście jest modne

Chciałem je kupić, lecz wymknęło się daleko stąd

Myślę o Tobie, kiedy dryfuje w mym porsche

Myślę o Tobie, kiedy buduje mój nowy dom

Mam twoje rzeczy, co zostały na podłodze

Nie ruszanych, odkąd je z Ciebie zdjąłem

Każdy mi mówi, że mam całkiem chorą głowę

Ja mówię im - na zdrowie

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera i budzę się daleko stąd

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera, więc powiedz mi co teraz

Wiem, wiem, wiem, znowu odjebałem przypał

Bo kiedy się kocha, boli bardziej niż zazwyczaj

Na myśleniu o Tobie, tracę chyba z pół życia

Do zobaczenia dzisiaj

Nie zobaczysz mnie już jutro, teraz albo wcale

I zawalczę z twoją pustką, o piątej nad ranem

Nic nie poradzę, że się tak czuje w tej chwili

Bo słyszę Ciebie, nawet kiedy włączam siri

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera i budzę się daleko stąd

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera, więc powiedz mi co teraz