เรื่องธรรมดา

ผ่านมาก็นานแล้ว จบไปก็นานแล้วที่เธอไม่อยู่

และฉันเองก็รู้ เมื่อวานได้พ้นผ่าน ผ่านและพ้นไป

ยังคงใช้ชีวิตบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าไม่เป็นไร

ฉันสบายดี ฉันไม่เป็นไร

และมันก็คงมีบางวันที่คิดย้อนไป

ขุดเรื่องเดิม ๆ ขึ้นมาซ้ำ ๆ

ใจที่เคยว่าแข็งแรงพอกลับเสียน้ำตาอีกครั้ง

ธรรมดาที่ฉันร้องไห้เวลาฉันเสียใจ

ธรรมดาเมื่อเสียใจแล้วน้ำตามันไหล

ธรรมดาเมื่อรักใครแล้วตัวเขามาทิ้งไป

น้ำตามันจะไหลออกมาเพื่อปลอบโยนหัวใจ

ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง

ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึงหรือว่าฉุดรั้ง

อาจจะมีวันเหงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง

ก็มีน้ำตาออกมาปลอบโยนเป็นเพื่อนกัน

มันเป็นเรื่องธรรมดา

คงไม่ใช่แค่ฉันที่ต้องเคยผิดหวัง แต่ก็ไม่ตาย

เจ็บมันก็คงหาย กลายเป็นแค่ความหลัง ที่ไม่ต้องจำ

แต่กว่าที่ใจจะฟื้นกำลังจนหายดีอีกครั้ง

ยังต้องสู้กับใจตัวเองซ้ำ ๆ

ยอมรับว่าวันนี้ฉันยังไม่แข็งแรงพอ

และฉันต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง

ธรรมดาที่ฉันร้องไห้เวลาฉันเสียใจ

ธรรมดาที่เสียใจแล้วน้ำตามันไหล

ธรรมดาเมื่อรักใครแล้วตัวเขามาทิ้งไป

น้ำตามันจะไหลออกมาเพื่อปลอบโยนหัวใจ

ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง

ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึงหรือว่าฉุดรั้ง

อาจจะมีวันเหงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง

ก็มีน้ำตาออกมาปลอบโยนเป็นเพื่อนกัน

มันเป็นเรื่องธรรมดา

เมื่อเราเสียใจ ธรรมดา

เมื่อเรารักใคร ธรรมดา

ไม่เป็นไร ธรรมดา

ธรรมดาที่ฉันร้องไห้เวลาฉันเสียใจ

ธรรมดาที่เสียใจแล้วน้ำตามันไหล

ธรรมดาเมื่อรักใครแล้วตัวเขามาทิ้งไป

น้ำตามันจะไหลออกมาเพื่อปลอบโยนหัวใจ

ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง

ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึงหรือว่าฉุดรั้ง

อาจจะมีวันเหงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง

ก็มีน้ำตาออกมาปลอบโยนเป็นเพื่อนกัน

มันเป็นเรื่องธรรมดา

ธรรมดา