เธอคือมรสุม

เดินอยู่เพียงลำพัง

หมดกำลังเพราะฝนเริ่มกระหน่ำ พัดพา

หมดเรี่ยวแรงจะเดิน ก็บังเอิญที่เธอเข้ามา

เหมือนเป็นชายคาแห่งรัก

ให้คนอย่างฉันพักใจกับเธอ

ความเหน็บหนาวเริ่มจางหายไป

แต่พอไม่นานเท่าไร

เธอคล้ายเป็นลมแรง ไม่ตั้งตัว

เธอทำให้ใจฉันเจ็บจนกลัว

เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ

ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ

ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา

โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา

เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า

ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ

ฝ่าฝนก็ทนเดินไป

เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ

ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ

ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา

โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา

เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า

ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ

ฝ่าฝนก็ทนเดินไป