เจ้าของหัวใจ

มิอาจพบประสบพักตร์ ใช่ว่าจักคิดหักใจ

คิดถึงทุกวันไป แม้มิได้อยู่ใกล้กัน

ไม่ใกล้ก็เหมือนใกล้ เพราะดวงใจอันผูกพัน

เหมือนเห็นกันทุกวัน เราพบกันนั้นด้วยใจ

อาจไกลจนสุดสายตา เอื้อมคว้าไปคงไม่ถึง

ได้เพียงคิดคำนึง ส่งความคิดถึงไป

ทั้งที่รู้กันอยู่ ต่างกันแค่ไหน

ก็ไม่คิดมีใคร มีเธอผู้เดียว

ก็รู้ว่าไม่คู่ควร เอื้อมมือไปบนท้องฟ้า

โน้มเธอให้ลงมา เปื้อนดินที่ฉันยืน

บอกใจตัวเองให้หยุด แต่มันก็ฝืน

เจ็บแค่ไหนก็จะกล้ำกลืนน้ำตา

ก็หัวใจมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอคนเดียว

เพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของหัวใจ

จะรักเธอไปอย่างนี้ รักจนวันตาย

ต่อให้ฟ้าดินจะสลาย ไม่คลายรักเธอ

ก็รู้ว่าไม่คู่ควร เอื้อมมือไปบนท้องฟ้า

โน้มเธอให้ลงมา เปื้อนดินที่ฉันยืน

บอกใจตัวเองให้หยุด แต่มันก็ฝืน

เจ็บแค่ไหนก็จะกล้ำกลืนน้ำตา

ก็หัวใจมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอคนเดียว

เพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของหัวใจ

จะรักเธอไปอย่างนี้ รักจนวันตาย

ต่อให้ฟ้าดินจะสลาย

ก็หัวใจมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอคนเดียว

เพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของหัวใจ

จะรักเธอไปอย่างนี้ รักจนวันตาย

ต่อให้ฟ้าดินจะสลาย ไม่คลายรักเธอ

ต่อให้ฟ้าดินจะสลาย ไม่คลายรักเธอ