ขอ

อยู่มาก็เนิ่นนาน

กาลเวลายิ่งนำพาให้เราได้ผูกผัน

อาจมีบางครั้งคราว

ที่ทำให้เราดูวกวนและสับสน

ดีกันอยู่หรือเปล่า

จริงใจให้กันไหม

โปรดอย่าจากไป

หยุดทรมาน

แม้ต้องล้มลงตรอมตรมซมคลุกคลาน

ถูกว่าประณาม ยิ่งทำให้เราสู้ต่อไป

ใจเรามั่นคง และมั่นใจ

สติปัญญาและความกล้าหาญเท่านั้น

ที่ทำให้หลุดพ้น

จากความหมองหม่น

ความเพียรและอดทน

จดจำมันเอาไว้

เมื่อพ่ายแพ้

รางวัลที่ยิ่งใหญ่

อย่าหวั่นไหว

ใจเดินไปด้วยกัน

รู้สึกในใจ

สาดแสงส่องทางสว่าง

มองผ่านดวงตา

ไขว่คว้า จะกลับมา

คืนความงดงามของวันใหม่

ที่สุดหัวใจสุขเปลี่ยมล้น