İz

Bi' senden kaçtım kaçmamışken hiç bi kavgadan

Ateşler ortasında kaldım titremiştim korkudan ben

Elime geçen her fırsatta kaçtım aynadan

Kocaman bir ömrü şuursuzca ittim arkadan

Bana müstahak, başıma bela gördüklerim hep

Nedense diken gibi battı elime sevdiklerim hep

Her şey yoluna girdi derken elime yüzüme bulaştırdım hep

Ve özür dilettirdi resmen hayat sövdüklerime

Bütün tesadüfler hala peşimde

Hayat hala kısa pek de değişmedi bi şey anlayacağın yani

Kendi kazdığım kuyulara mı düşüp durdum bilmem

Yara almaktan korkmam eğer kaçacaksam gelmem

Daha ne kadar boktan olabilirse boktan

Ben bi ruhu beslemiştim sanki var edip de yoktan

Şehri yakar kül ederdim eski Özgür olsam

Kendi derdin olsa üzülürdün, siktir et kalk yanımdan!

Sırta saplı 5 bıçakla, elimde kör çiçekler

Dilimde söyliceklerim var benden habersizler

Kadavrandan düşen umutlar öldün diye bitmicek ki

Kara bulutlar geldi bi' kere git desen de gitmicekler

Hep demiştim ben bi yolcuyum zamanın ortasında

Elimde çanta biraz özlemekle meşgul Özgür

Dün bi akvaryumda öyle yüzüp duran bir balıkken

Bugün çırpınıyorum hayatın oltasında

Bir zamanlar babam gençti yaşadım 25 sene

"Haberin var mı taş duvar demir kapı kör pencere"

Dağlarına bahar gelmiş memleketin bence de

Ama hiç bi çiçek açmamış ki zaman gelip geçse de...

Bir kadının hatırası yarım yamalak artık

Bir kitabı son sayfada bırakmışım kalkıp

Geri dönüp de baksam bile sayfaları yırtık

Yazarı kimdi acaba belli değil öyle bakıp kaldık

Yani insanoğlu belirsiz, hesapsız ve kuralsız

Artık eski ben değilim bütün caddelerim duraksız

Çıkış yolun yok ki sen bi şehir düşün sokaksız

Tüm insanları ölmüş gibi yerde hepsi tabutsuz

Sen bu sahnelere konuksun repliklerin belli

Elli tane ezber yapsan bile olamıycan kendin

Eğer rolüne girdiğin kişiye dönüşmekse derdin (he!)

Kusura bakma; zaten oyun sendin (sen!)

Piyano çaldı bir kadın, parmakları olmadan

Bi' buruk tebessümdü bardakları dolduran

Bu hayat fırtınasında evden içeri girdi yağmur

Zaten hep biz olmadık mı sence olmayanı olduran

Sen de gel benimle rüzgarları sırtlayıp

Ya da boşver; sus benimle bildiklerini saklayıp

Ben anlatırım her şeyi gözlerinden anlayıp

Bu ateşten alsınlar beni gökyüzünden atlayıp

Elimde umutlar var

Her şeyden öteye giderken

Kafamın içinde bulutlarla...

Bilemedim oyunun sonucu ne?

Herkesten kaçarken, kaçarken... (Of!)