Unuttum

Ayaklarım nereye sürüklerse ordayım gene

Kim doğru söylediyse düşürüp vurdular yere

Kulaklarıma fısıldadılar umutsuz cümleleri

Ama öyle iştahlı kustular ki duymadım bile

Ellerim hala cebimde benden ala yalan yok

O kalabalığın arasından yürüyüp de geldim sana

Gene bi yağmur aldı başını elimi tuttu beddduan

Sanki tüm telaşıyla sırt çevirdi yarınlar

Dudakların hala mutsuz

Yüzün gülümser ama kimse görmez bunu

Neden böyle oldu cevabı yok

Tabi ki de sormam soru bende kalır hatıran

İçini bilirim hayat bidaha denk getirir alınma

Bu sefer yok darılmak

Haberi yok ki kimselerin

Cümlelerim kirli çünkü temizlemek istemedim

Hiç kimseyi incitmezdim benim de canım yanmasaydı

Keşke sen de benim gibi her yalana kanmasaydın

Zaman avcuma dolsun

Hatalarım al senin olsun

Hayatımı koy yere dursun

Kendimi zaten unuttum ben

İntikamım intihar odamda kış sokakta ilkbahar

Dışıma umut vurur içimde intizar

Alev aldı şehir gene tutuştu rüzgar

Dilime dolanır sevda, bu dünya gibi küstah

Her insanın kanında var durup inanmak istemekle

Beklemek ve bazen koşup bir sokakta terlemek

Sarhoş olmak yerine gidip bir durakta öpüşmek

Son cümleyi söylemekse tam ölcekken gülüşmek

He noldu gözlerin mi doldu ?

Sil onları çünkü asıl mutluluktan akmalılar

Bazılarının gözyaşları çok gereksiz damladı

Ve de silmediler bunu uyanıp çok zamansız anladılar

Geri alsak zamanı da aynı tatta kalsak

Gene aynı yerde gene aynı hatıraya baksak

Ayrı gayrı değil aynı canda aynı kanda dursak

Göğsündeki ben gibi sen hafızamda tutsak !

Zaman avcuma dolsun

Hatalarım al senin olsun

Hayatımı koy yere dursun

Kendimi zaten unuttum ben