ไม่ใช่ของตาย

ไม่ใช่ของตาย

วันที่เธอมาบอกลากันไป

เธอจําได้ไหมฉันขอร้องเธอสักแค่ไหน

คุกเข่าอ้อนวอน บอกเธอไม่ให้จากไป

เธอตอบแค่เพียงว่าเธอเสียใจ

กว่าฉันจะรวมเศษใจตัวเอง

ทีแตกและยับเยินไปได้อีกครั้ง

กว่าฉันจะชินการอยู่ลําพัง

กว่าที่ฉันจะยืนขึ้นมาได้

แต่วันนี้เธอที่ผิดหวังมา

เดินกลับมาหา มาเจอว่าอยากจะย้อนมา

ฉันยิ่งเจ็บ เจ็บยิ่งกว่า

กว่าวันเวลาที่เธอเดินจากไป

นี่ฉันไปเป็นของตาย ของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

ที่ทํากับฉัน แบบนี้ เธอเห็นฉัน เป็นตัวอะไร

กลับมาตอกย้ำแผลเดิม ให้ได้อะไร

ต่อให้ โลกนี้ไม่มีเหลือใคร

ต่อให้เธอเป็นคนสุดท้ายก็ไม่เอา

วันนั้นเธอไปกับใครคนนั้น

มันเจ็บและช้ำเพียงใด เธอพอจะรู้ไหม

ฉันจับมือเธอ อ้อนวอนอย่าทิ้งกันไป

เธอตอบแค่เพียงว่าเธอเสียใจ

วันนี้เธอมาทําอย่างกับไม่มีอะไร

ทําอย่างกับฉันไม่เคย

ต้องเจ็บและช้ำข้างในใจ

ทําเหมือนเธอลืมว่าเคยทิ้งกันไป

แต่ฉันคงลืมมันไม่ได้

เมื่อวันนี้เธอ เธอผิดหวังมา

เดินกลับมาหา ว่าเธอน่ะอยากจะย้อนมา

มันยิ่งเจ็บ เจ็บยิ่งกว่า

กว่าวันเวลาที่เธอเคยเดินจากไป

นี่ฉันไปเป็นของตาย ของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

ที่ทํากับฉันแบบนี้ เธอเห็นฉัน เป็นตัวอะไร

กลับมาตอกย้ำแผลเดิม ให้ได้อะไร

ต่อให้ โลกนี้ไม่มีเหลือใคร

ต่อให้เธอเป็นคนสุดท้ายก็ไม่เอา

รักที่เคยได้รับจากเธอ

บาดแผลที่เคยได้พบและเจอ

มันสอนให้ได้เรียนรู้บางอย่าง

ว่ารักไม่ได้เป็นทุกๆ อย่าง

อย่าไปเสียดายความรัก

อย่าไปเสียดายคนที่มันไม่จริงใจ

(ก็เพียงแค่บางคนที่เคยทําร้าย)

นี่ฉันไปเป็นของตาย ของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

ที่ทํากับฉันแบบนี้ เธอเห็นฉันเป็นตัวอะไร

ที่เธอจะทิ้งแล้วมาเอาคืนก็ได้

ผู้หญิง คนนี้ก็มีหัวใจ

ต่อให้เธอ ทําดี แค่ไหนก็ไม่เอา