มองแต่ไม่เห็น ฟังแต่ไม่ได้ยิน

ความพยายามไม่ช่วยอะไร

วันและเวลาก็ล่วงเลยไป

ได้แต่หวังได้แต่ฝัน

จะอยู่ในสายตาสักครั้ง

เธอเพียงแค่มองข้ามข้ามกันไป

เหมือนฉันระเหยและกลายเป็นไอ

แค่หยดฝน แค่ฝุ่นผง

ที่ถูกลมพัดปลิวผ่านไป เท่านั้น

ไม่ว่าฉันพูดด้วยคำไหน

ไม่ว่าฉันใกล้สักแค่ไหน

จะอยู่จะไปไม่ต่างกัน

เธอมองแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็น

เธอฟังแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยได้ยิน

บอกได้ไหมให้ฉันทำไง

ต้องพยายามสักเท่าไหร่

เธอจึงจะเห็นและจึงจะเข้าใจ

ได้ยินคำว่ารัก

ทางมันจะยาวจะไกลไม่หวั่น

ถ้าฉันรู้ถึงปลายทางที่ไป

แต่มันท้อและหวั่นไหว

เมื่อยิ่งเดินยิ่งมองไม่เจอจุดหมาย

ไม่ว่าฉันพูดด้วยคำไหน

ไม่ว่าฉันใกล้สักแค่ไหน

จะอยู่จะไปไม่ต่างกัน

เธอมองแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็น

เธอฟังแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยได้ยิน

บอกได้ไหมให้ฉันทำไง

ต้องพยายามสักเท่าไหร่

เธอจึงจะเห็นและจึงจะเข้าใจ

ใกล้กันแต่เหมือนว่าไกลสุดขอบฟ้า

เอื้อมมือออกไปไม่ถึงเธอสักครั้ง

จะต้องรักให้มากเท่าไหร่

จึงจะมีความหมายขึ้นมา

บอกฉันหน่อย ฉันต้องทำขนาดไหน

จะพอให้เธอรัก

จะพอให้เธอรัก

เธอมองแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็น

เธอฟังแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยได้ยิน

บอกได้ไหมให้ฉันทำไง

ต้องพยายามสักเท่าไหร่

เธอจึงจะเห็นและจึงจะเข้าใจ

ใกล้กันแต่เหมือนว่าไกลสุดขอบฟ้า

เอื้อมมือออกไปไม่ถึงเธอสักครั้ง

จะต้องรักให้มากเท่าไหร่

จึงจะมีความหมายขึ้นมา

บอกฉันหน่อย ฉันต้องทำขนาดไหน

จะพอให้เธอรัก

จะพอให้เธอรัก