ใจเอ๋ย (จาก "ละคร พราวมุก")

ใจเอ๋ย เจ็บเกินมากไปไหม

หากทนไม่ไหวก็คลาย ก็ร้องไห้ออกมาบ้างซะ

ใจเอ๋ย ทำไมต้องทนให้คนเขาทำ

รักคนคนใจดำ ก็ช้ำก็มีแต่น้ำตา

บอกใจตัวเอง รักเขาไปทำไม

ในเมื่อเขานั้นมีแต่ทำ ให้ยิ่งช้ำใจ

หากคำว่ารักเป็นเหมือนหลุมพรางให้เดินไป

ก็รู้แล้วยังไม่แคลงใจ ยังจะเดินเข้าไปหลงรักเธอ

ปวดใจแค่ไหน ก็ฝืนก็ทน ขอแค่เพียงได้เจอ

แต่เป็นเพราะรักเธอหมดหัวใจ เกินจะรักใคร

ใจเอ๋ย ทำไมต้องทนให้คนเขาทำ

รักคนคนใจดำ ก็ช้ำก็มีแต่น้ำตา

บอกใจตัวเอง รักเขาไปทำไม

ในเมื่อเขานั้นมีแต่ทำ ให้ยิ่งช้ำใจ

หากคำว่ารักเป็นเหมือนหลุมพรางให้เดินไป

ก็รู้แล้วยังไม่แคลงใจ ยังจะเดินเข้าไปหลงรักเธอ

ปวดใจแค่ไหน ก็ฝืนก็ทน ขอแค่เพียงได้เจอ

แต่เป็นเพราะรักเธอหมดหัวใจ เกินจะรักใคร

ไม่ต้องโทษใคร โทษใจตัวเองที่ยอมให้เขาย่ำยีหัวใจ

อย่าไปโทษใคร โทษที่ตัวฉันที่มันไปรักเธอมากเกินไป

หากต้องเสียใจ ก็ควรเป็นฉันที่ต้องรับกรรมที่ทำลงไป

เจ็บจนแทบตาย ไม่ใครขอร้องให้ต้องรัก

หากคำว่ารักเป็นเหมือนหลุมพรางให้เดินไป

ก็รู้แล้วยังไม่แคลงใจ ยังจะเดินเข้าไปหลงรักเธอ

ปวดใจแค่ไหน ก็ฝืนก็ทน ขอแค่เพียงได้เจอ

ก็เป็นเพราะรักเธอหมดหัวใจ เกินจะรักใคร

ก็เพราะรักเธอหมดหัวใจ เกินจะรักใคร